Gmina Łapy

Urząd Miejski w Łapach

18-100 Łapy
ul. Gen. Władysława Sikorskiego 24
tel.: 85 715 22 51

fax: 85 715 22 56

Powierzchnia gminy: 128 km²
Liczba ludności: 22 511 osób
Liczba podmiotów gosp.: 1 680

Obszar gminy Łapy charakteryzuje się urozmaiconym ukształtowaniem terenu z przewagą wzgórz morenowych, pagórków i równin torfowych, w które głęboko wcina się szeroka dolina rzeki Narew. Malowniczo meandrująca rzeka stanowi wschodnią granicę gminy. W okolicach Łap rozlewiska tworzą unikalną ostoję – mikroregion będący pozostałością pierwotnej przyrody. Dlatego uznano, że wartość przyrodnicza tego jedynego w swoim rodzaju krajobrazu nazywanego popularnie Polską Amazonią, godna jest najwyższej formy opieki. W 1996 r. obszar ten stał się częścią utworzonego na 74-kilometrowym odcinku Narwiańskiego Parku Narodowego. Park chroni sieć rzeczną wraz z przyległymi terenami bagiennymi, łąkami turzycowymi, lasami łęgowymi, w których bytuje ok. 150 gatunków ptaków, z czego część stanowią gatunki rzadkie i ginące. Szata roślinna gęsto porastająca brzegi i bagna czyni je niedostępnymi dla człowieka, ale zarazem decyduje o ich atrakcyjności. Niewielki stopień przekształcenia środowiska na terenie gminy Łapy oraz walory kulturowe tworzą podstawę dla rozwoju turystyki krajobrazowej. W Łapach działa Stowarzyszenie Gmin Górnej Narwi, które prowadzi turystyczną promocję Narwi i terenów nad nią leżących. Członkowie Stowarzyszenia zdają sobie sprawę z faktu, iż jedną z szans rozwoju tego regionu należy upatrywać w turystyce. Łapy – choć historia ich sięga XV w., jako samodzielna osada powstały wokół węzła kolejowego w XIX w. W czasie I wojny światowej przekształcono istniejące tu warsztaty kolejowe w duże Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego. Obsługującym je pracownikom wybudowano na początku okresu międzywojennego dwa osiedla: Łapy Osse i Wygwizdowo. Zachowane z tamtych lat budynki są przykładem „stylu polskiego”, będącego poszukiwaniem współczesnego wyrazu polskości w architekturze i stanowiącego malownicze połączenie form architektonicznych baroku, renesansu i klasycyzmu. Niebagatelne znaczenie dla integracji lokalnej społeczności miała budowa kościoła w latach 1920-1927 według projektu Kazimierza Skórewicza. Sylwetka kościoła została zaplanowana i zrealizowana również z zachowaniem cech „stylu polskiego”. Bryła budowli składa się z kilku wyodrębnionych członów; wewnątrz znajduje się jedna nawa z dwoma rzędami kaplic. Pamiątkami historycznymi Łap są drewniane i murowane domy mieszkalne z końca XIX w. – przykłady małomiasteczkowej architektury tamtego okresu. Kajakarstwo na rzece Narew to prawdziwa przyjemność, którą zapewniają duże rozlewiska i liczne odnogi rzeki ukryte wśród trzcin. Można popłynąć okrężnymi szlakami lub wybrać się na kilkudniowy spływ. Wędkarstwo natomiast można uprawiać przez cały rok. Najliczniej występującymi gatunkami ryb są płocie, szczupaki, liny i okonie. Można tu również obserwować zwierzęta, a zwłaszcza ptaki, w ich naturalnym środowisku. Oprócz gatunków lęgowych, w okresie wiosny i jesieni bagienne rozlewiska Narwi stanowią miejsce odpoczynku i żerowania olbrzymich skupisk ptaków przelotnych.

Wędrówki piesze i rowerowe wyznaczają szlaki prowadzące przez najbardziej interesujące turystę tereny. Fragment rzeki w okolicy Bokin zwany Szerokie to doskonałe łowisko – brzegi są podmokłe i najlepiej dostępne przy niskim stanie wody. Występuje tu mnóstwo gatunków ryb nizinnych. Uhowo – wieś, w której dolinę Narwi przecinają dwa mosty i groble na szlaku komunikacyjnym: drogowym i kolejowym, doskonale nadaje się na miejsce rozpoczęcia spływu kajakiem wypożyczonym w Ośrodku Kultury Fizycznej. Stąd można udać się także na pieszą wycieczkę na Bagna koło Borowskich lub zwiedzić Galerię Narwiańską – stałą ekspozycję Płonka Kościelna – usytuowana na obwodnicy Narwiańskiego Parku Narodowego wieś słynie z sanktuarium Maryjnego, w którym znajduje się cudowny obraz Wniebowzięcia NMP otoczony kultem od XVII w. Obecna, utrzymana w stylu neogotyckim świątynia pochodzi z początku XX w.; po starszej, drewnianej, zachowała się jedynie dzwonnica z 1800 r. W archiwum kościelnym zgromadzone są historyczne protokoły potwierdzające niemal tysiąc cudownych uzdrowień z lat 1673-1785. Przed świątynią wznosi się pomnik Jana III Sobieskiego, „Dostojnego Pielgrzyma Pani Płonkowskiej” zbudowany w 1983 r. dla uczczenia jubileuszu 300-lecia Wiktorii Wiedeńskiej. Około pół kilometra od kościoła, drogą z piętnastoma różańcowymi kapliczkami, możemy dojść do źródła z cudowną wodą zwanego „na Łasku”. Stoi tam krzyż z XIX w. oraz kapliczka zbudowana w 1968 r., mieszcząca kopię cudownego obrazu Matki Bożej Płonkowskiej.